Schoolwerk dat thuis gemaakt moet worden

Maria Nieuwe week, nieuwe leraar Spaans, of in mijn geval en nieuwe lerares. De eerste week had ik Marcos de tweede week Marie. Rianne had haar de eerste week en die had me al gewaarschuwd over haar voorliefde voor huiswerk. En dat heb ik geweten. Meten de eerste dag kreeg ik genoeg werk om me de rest van mijn afstuderen bezig te houden. Moest tig zinnen bedenken met onregelmatige werkwoorden, Ik weet niet eens wat een onregelmatig werkwoord is in het Nederlands laat staan het Spaans. Kreeg een heleboel zinnen waar je dan het juiste werkwoordsvorm moet invullen, 50 vragen bedenken. En ik moest de volgende dag vertellen wat we met de middag activiteit hadden gedaan. Nu kan ik dat best vertellen, in het Nederlands of Engels, maar na één week Spaans komt het in het Spaans echt niet goed.
We gingen die middag trouwens naar een pottenbakkerij een eindje buiten Masaya. Was wel erg leuk om te zien. De klei wordt met de hand uit de vulkaan gehaald, twee en halve km van de bakkerij. Daarna wordt die gemengd met zand en nog iets raars waarvan ik de naam niet meer weet. En dan gaan ze er drie uur op dansen… echt gewoon met de blote voeten om het te mengen en kneden. En dan is het klaar om er pot van te maken. Die draaischijven waar de klei op ligt worden met de voeten rond gedraaid. Alles is dus handen (voeten) arbeid. Zal jullie de details van het maken besparen maar er gaat heel veel werk in zitten. En ze worden voor bijna niks verkocht, zeker als je het terug rekent naar euro’s is het een schijntje. Maar heb er niet zo veel aan, en meenemen is ook niet zo makkelijk dus heb maar niks gekocht.

Kon het niet laten:

Kreeg buiten nog wel een geweldige aanbieding. Kwam een iets wat aangeschoten (stom dronken) man naar ons toe en die wou geld hebben van ons rijke Gringo’s. Nu ben ik als arme student geen lopende bank dus geef ook weinig geld weg hier. Toen het dan ook eindelijk tot hem doordrong dat het hand ophouden niet echt een prestatie is die wordt gewaardeerd met geld, haalde hij een oude gloeilamp uit z’n broekzak. Jawel een heuse gloeilamp met het glas er nog omheen. Die mocht ik wel kopen voor een paar dollar en hij deed het ook nog zei die. Geloofde hem alleen niet dus wou hem eerste wel even testen. De lamp verdween na die vraag meteen in zijn zak om plaats te maken voor een oud identiteitsbewijs van een blanke man die niet echt op de verkoper leek. Voor 10 dollar was die voor mij, helaas voor hem ben ik best tevreden met mijn eigen paspoort, ook al had de foto wel iets beter gekund. Toen ook dit niet echt verkoopbaar bleek droop hij mopperend af. Het enige wat ik van zijn gemompel kon verstaan was het woord Gringo dat hij wel erg vaak gebruikte.
Via een mooi uitzichtpunt (over laguna de apoyo) reden we terug richting mijn huiswerk…

Rechts de vulkaan Mombacho

Nogmaals de Mombacho

De volgende dag stond Maria me met een grote glimlach op me te wachten. Terwijl ze om mijn huiswerk vroeg wreef ze zichzelf veel genoegend in de handen. Alsof ze er de hele nacht waker van had gelegen en het iets was wat haar leven zou veranderen. Helaas voor haar had ik de helft maar af en het verhaal had ik samengevat tot de zin: ik ben niet geweest heb geslapen. Maar gelukkig was ze zo geschokt door het feit dat ik mijn huiswerk niet helemaal af had dat ze dat gewoon vergat. Die ochtend hadden we weer geen grammatica maar zijn we naar het oude trein station van Granada geweest dat is het enige nog bestaande station in Nicaragua. Er rijden hier helemaal geen treinen meer, er zijn er nog wel twee, één staat hier in Granada naast het station, een oude stoomlok, en in Managua staat er ook nog één in een soort van museum. De rest is door de vorige president gesloopt en verkocht als oud ijzer. Niet echt een land voor treinen liefhebbers dus. Heb er maar wel een foto van gemaakt. Kan niet thuis komen zonder een foto van het laatste trein station in Nicaragua.

‘s Middags hebben we en schoenmakersfabriek bezocht en het was vreselijk. Alles is handenarbeid en alleen maar mannen dus het stonk er naar zweet gemengd met lijm en leer en ze zaten ons aan te kijken alsof ze in jaren geen andere mensen hadden gezien. En dan loop je daar als toerist tussen te kijken, heb me nog nooit zo een toerist gevoelt als daar. Durfde er ook geen foto te maken. Het was verder wel interessant om te zien hoe ze het doen, er komt eigenlijk geen machine bij kijken. Maar ik was blij toen ik weer buiten stond de geur en de warmte zijn echt niet goed voor een mens.

Het huiswerk ritueel was de hele week wel ongeveer het zelfde, ik kreeg dozen vol tegelijk mee naar huis en kwam met de helft weer terug. Om dan weer een teleurgestelde Maria te vinden, en dan kan ze zielig kijken! niet normaal. Marie is trouwens 22 en super klein, 1,45 meter kort, echt een gupie en weer heel geduldig en stiekem wel lief (ookal mag ik dat als man niet zeggen). Soms wordt ze alleen een beetje boos, als ik weer eens iets niet goed uitspreek of iets ben vergeten wat ze vijf seconden daarvoor had uitgelegd (en dat gebeurt nog wel eens). Maar er zijn ook wel dingen die ik wel kan, de kookles die we hadden ging bijvoorbeeld prima. Nu heb ik daar niet zo veel gedaan, of eigenlijk niks, waren niet zoveel snij handelingen nodig, en we waren met en vrij grote groep. Het door de pan roeren, iets wat ik in Nederland vrij goed kan, werd hier gedaan door de lerares dus ook dat ging niet. Met het opeten heb ik gelukkig wel mee kunnen helpen en het was best te eten. Ook al heb ik geen idee meer hoe het hete.

Marieke en Lonneke in actie:Ik begin al aardig aan het leven hier te wennen, het enige waar ik niet aan kan wennen is het verkeer hier, of eigenlijk, de auto’s. Voor de mensen die de film “The fast and the Furious” kennen, ze zijn er hier volgens mij enorm fan van. Voor de mensen die de film niet kennen, ze houden hier van het optuigen van hun auto. Nu zien de meeste auto’s er hier niet uit. Maar dat weerhoud ze er niet van om er enorme uitlaten onder te hangen of de bestaande uitlaad helemaal te verwijderen, zolang je ze maar van ver hoort komen. Knipperende lichtjes vinden ze ook geweldig vooral bij de taxi’s is dat populair. Je ziet ze rijden zonder gewoon licht maar met knipper lampjes op de motorkap en lampen onder de auto. Gewoon een lamp op een accu echte neon verlichting is te duur dus daar beginnen ze niet aan. En als je kofferbak niet teveel in de kreukels zit past daar ook best een winkelschap achterop die dan dienst doet als spoiler.
En lichtgevende kentekenplaathouders (3 keer woordwaarde) hebben ze ook bijna allemaal. Het ziet er echt niet uit. Vooral omdat de meeste auto’s net zoveel glad plaatwerk hebben als een verrimpelde bejaarde gladde huid heeft… geen dus.
Vorige week kwam me een auto tegemoet rijden met allemaal knipperende blauwe en rode lampjes op z’n dak en in zijn gril. Die man was echt door geslagen dacht ik nog. Toen ik vijf minuten later weer terug liep stond diezelfde auto langs de kant van de weg, het bleek de politie te zijn… Maar verder gaat het prima met me.

Vrijdag hadden we een barbecue als activiteit, Luis, de computer beheerder van de school was jarig. Hij ziet er uit alsof hij 16 is maar hij bleek gewoon 21 te zijn geworden. Dus dat werd een feestje,zal jullie de details besparen maar het was gezellig. Er werd zelfs aan limbodansen gedaan. Nu ben ik zelf net z’n limbodanser. Zoals ik al eens schreef ben zo wie zo geen danser. Dus heb me maar een beetje op de achtergrond gehouden zodat niemand door had dat ik niet ging. Dat beviel me een stuk beter dan daadwerkelijk onder z’n touwtje door kruipen. Had er niet heel charmant uit gezien denk ik. het enige jammere was dat ze aan het einde door hadden dat ik niks had gedaan…

Het weekend was eigenlijk vrij rustig. De meeste Nederlanders gingen richting San Jaun Del Sur, een plaatsje ten zuiden van Granada, ongeveer twee uur rijden. Het is een echt surfers paradijs schijnt maar ik had niet z’n zin om het weekend aan het strand te liggen, dus bleef in Granada samen met Rianne. Er kwamen vanuit Masaya nog twee Nederlandse meiden (Wicky en Jody) naar Granada dus we hebben zaterdag wat gezwommen en niks gedaan. De zaterdag hier is voor mij een beetje de zondag, een dienst luisteren en rustig doen. De zondag houden zoals in Nederland is hier eigenlijk niet te doen. en zou ook niet passen aangezien het een ander land is met andere gebruiken. De mensen hier leven van dag tot dag, elke dag hard werken om dan genoeg geld te verdienen om het de volgende dag weer te kunnen doen.
Kerkbezoek vind dan ook vooral op de zaterdagavond plaats (avond mis). De zondag is meer voor de rijken. Dat even tussendoor.

Goed waar was ik… oja zondag zijn Rianne en ik richting Masaya gegaan om Wicky en Jody op te zoeken daar. Gelukkig voor ons moesten ze eerst nog in Granada zijn om hun was op te halen. Dus we konen met z’n vieren richting Masaya en zij wisten nu mooi waar we er uit moesten.
In Masaya eerst hun huisje even bekeken, het nadeel van Masaya is dat het een vrij gevaarlijke stad is. Erger dan Granada. Dus na het donker kunnen ze eigenlijk de straat niet meer op. Nu zijn er in Granada ook wel plekken waar je moet uit kijken, en ‘s avond moet je in Granada als vrouw ook niet alleen over straat maar over het algemeen is het daar beter vertoeven dan in Masaya.
Maar we waren er natuurlijk overdag dus geen probleem met het over straat gaan. We zijn naar de nieuwe markt geweest. Dit is een overdekte markt waar je alles kunt kopen, van slippers tot vis. Er is ook nog een oude markt, maar die heeft alleen maar souvenirs en op de nieuwe markt (die eigenlijk de oude is) kun je alles krijgen, daar kom je ook meer nica’s tegen die hun boodschappen doen. De markt is trouwens enorm groot.
Ik heb nog gekeken naar bongo’s om mee te nemen naar de centrale maar die waren me te duur. Rianne heeft nog wel een hangmat gekocht (onder andere), en dat ga ik ook nog een keer doen. Een hangmat is echt geweldig. Heb er al een paar keer in geslapen in het hostel en dat werkt prima. Wil er straks thuis ook één, is echt geweldig. Net als wiebelstoelen (schommelstoelen?) echt heerlijk, beetje schommelen en van het weer genieten.
Ik hou het hier wel even vol

grg