Bijeenkomst waar onderwezen wordt.

Het was ongeveer 10 uur toen ik dromerig mijn bed uit kwam. Het duurde even voor ik wist waar ik was, de kamer zag er in het licht toch heel anders uit als in het donker. Mijn bed was heerlijk, een groot twee persoonsbed waar ik alleen in pas als ik schuin lig. Nu het licht was kon ik mijn kamer wat beter bekijken, dus ging maar eens op onderzoek uit.
Na een grondige analyse van mijn kamer eerst maar eens naar de wc. Heb een wc op mijn kamer dus dat is wel makkelijk. Hier kwam alleen wel mijn eerste cultuurschok: GEEN wc-papier door de wc spoelen! Sta je dan met je broek op de enkels en een stukje ingekleurd wc-papier in je handen. Op zoek naar een plastic zakje dus, heb het stiekem toch maar wel door de wc gespoeld (was wel meteen wakker hierdoor).

Om 12 uur begint de siësta hier en wij zijn er achter gekomen waarom. Wat is het tussen 12 en 3 hier warm zeg, je zweet op plekken waar je helemaal niet hoort te zweten.
Jochem en ik waren even in de stad om te eten en de toerist uit te hangen maar het was gewoon niet te doen. ‘s middags lopen er ook alleen maar blanken van het type “toerist” op straat, en de locals zitten dan in de schaduw je uit te lachen. Terug naar onze kamers dus, en over die kamer. Hij is groot! (negen bij vijf meter) Heb een twee persoonsbed, een één persoonsbed en een stapelbed helemaal voor mij alleen. Heb een douche waar ik te lang voor ben een wc waar geen wc-papier in mag en een hangmat op de binnenplaats. Echt afzien dus hier. Staat op mijn kamer ook nog een grote tafel en een hele wazige gammele stoel waar ik niet op ga zitten, hij kraakt al als de geko’s (soort salamandertje volgens mij) er overheen lopen.
In de ramen zit geen glas, alleen antimuggen doeken en omdat mijn kamer aan de binnen plaats van het hotel zit betekent dit dat het nogal roemoerig is.

‘S avonds koelt het gelukkig wel iets af, en dan is het in de stad ook wel weer gezellig. Zolang je niet in de verkeerde straten komt. Heb heerlijk gegeten in een grillhuis, rundvlees met champignonen saus en gefrituurde uienringen. Was erg lekker en heb zelfs het flubber aan het vlees opgegeten. Als Mam dit leest moet ik dat straks thuis ook gaan doen...
Om half acht is Jochem zijn bed ingedoken, hij had echt last van een jetlag. Ik wou er ook vroeg in maar er werd pal voor mijn kamer een podium opgebouwd. Wat blijkt het hotel is net verhuist en viert zijn opening met live muziek en gratis drinken. Aangezien ik toch niet kan slapen (antimuggen doek dempt niet echt) ook maar wat gedronken. Onno en Tjitske waren hier ook, zij runnen het stage bemiddelingsbureau hier dus was wel leuk om hun even in het echt te spreken.
Eind van de middag was er een Nederlands stel aangekomen in het hotel, Marieke en Daan. En ‘s avonds heel lang met hun zitten praten, ze komen uit Zwolle en zijn vier maand door midden- en Zuid-Amerika een het trekken, was erg gezellig (om 2 uur naar bed gegaan)

Oja en ik heb wasmiddel gekocht om mijn kleren te wassen. Heb wel wat hulp van Rianne gehad met het kopen want had geen idee wat ik moest hebben. Maar ik kan nu een handwasje doen als ik wil. Ja ja Gerwin gaat zijn eigen kleren wassen… nou ja wassen… een poging wagen op het onderdompelen van stukje stof in een bak met water en poeder. Hopend dat de kleren niet helemaal vergaan, krimpen of... Ik durf het dus ook nog niet direct op al mijn kleren te proberen dus het word waarschijnlijk eerst even proberen op een lange broek en een trui die heb ik hier toch niet nodig.

Nicaragua heeft helaas ook een andere kant, en die zie je als je wat verder van de binnenstad afgaat. De binnenstad stelt niet zoveel voor, twee straten en een plein. Omdat dit best redelijk toeristische is, is het hier ook best schoon, maar ook duur (voor Nica (Nica = Nicaragua) begrippen duur).
Zondag zijn Jochem en ik wat meer naar het buitengebied gelopen, en dan is het toch wel schokkend wat je ziet. De echte arme wijken zijn we niet in gegaan, dat durfde we niet. Maar wel een stukje op de grens gelopen en daar voelde we ons al niet erg op ons gemak. Je wordt behoorlijk nagekeken overal, en het woord gringo valt regelmatig. Gringo betekent zoveel als “Amerikaan” maar dan op een niet erg positieve manier.
Wat je hier ook veel ziet zijn oude Amerikaanse mannen van het type “vieze oude man” met een te jong Nica meisje naast zich.
Als blanke wordt je overal wel nagekeken maar als blanke vrouw ben je hier echt de pineut. Rianne moest naar de supermarkt, en ik had ook wat dingen nodig. Dan merk je pas wat nakijken is, alle mannen staren haar aan en er wordt gefloten, geroepen en soms proberen ze haar aan te raken. Nu schijnt dat hier heel normaal te zijn, maar zo voelt het niet.

Omdat het leven niet alleen maar feest is hadden we zondagavond ook weer een feestje. Ditmaal in het huisje waar Rianne zit. Zij zijn ook verhuist en om dit te vieren hadden ze een feestje. Ongeveer 15 man waarvan er vijf locals waren, de rest allemaal Nederlanders die via het bemiddelingsbureau hier zitten. Lekker koekhappen en snoephappen oftewel Hollanders in Nicaragua. Maar omdat maandag onze eerste Spaanse les was gingen we niet tot heel laat door.

En toen kwam de dag, mijn eerste Spaanse les. En wat is dat tegen gevallen zeg. Krijg één op één les en de docenten spreken alleen Spaans… en ik spreek geen Spaans… echt geen woord, ja ik kan “si” zeggen maar daar houd mijn woordenschat ook wel op.
Mijn docent heet Marcos, hij is 23 en heeft onwijs veel geduld. Maandag begonnen we met grammatica, nu snap ik Nederlandse grammatica al niet laat staan Spaans. Ik heb dan ook regelmatig schaapachtig zijn kant op gekeken. En hij bleef maar lachen en vriendelijk doen.
Rond 10 uur gingen we een spelletje doen om de grammatica te oefenen. We moesten allemaal wat wc papier pakken van een rol. Niemand wist waarom dus wij, als echte Hollanders op een gratis weggevertje, pakte massaal een handenvol wc papier. Ik was bang dat ik dit straks op de WC moest gebruiken dus ook ik had mezelf rijkelijk bedeeld in een grote hand vol WC papier. Toen kwam echter de schokkende waarheid, het was niet voor de wc. We moesten voor elk velletje en zin zeggen over jezelf, in het Spaans natuurlijk. En het enige wat is kon zeggen was wat mijn naam was en si, maar si telde niet. Met wat hulp van de anderen heb ik uiteindelijk een heleboel hobby’s bedacht. Ik ben in vervolg vervent zwemmer, voetballer, ik brei, lees boeken (vrijwillig), doe aan paardrijden, uitgaan, basketbal, rugby, hardlopen, fitnes, postzegels verzamelen en nog wat dingen die ik niet meer weet. Heb straks helemaal geen tijd meer om te werken.
Rond 11 uur kregen we een toets, die was vooral om je niveau te bepalen en te kijken of je enigszins talent had voor spaans. In mijn geval was het dus vooral om mijn gebrek aan niveau en talent te bepalen. Ik wist echt niks, stonden woorden in waar ik nog nooit van had gehoord. Om een voorbeeld te geven, dan moest je het synoniem van een woord opzoeken. Maarja ik kan het woord niet eens lezen, laat staan dat ik een synoniem erbij kan schrijven.
Die toets werkte echt heel demotiverend, gelukkig was ik niet de enige die er niks van maakte.

Smiddags wordt er een activiteit gedaan, en onze eerste middag gingen we naar een sigaren makerij. heb mijn eigen sigaar gedraaid, echt waar!... goed niet echt waar, ze doen het voorbereiden, je mag hem dan zelf oprollen en in een pers doen en de rest doen zij weer. Maar heb nu wel een dikke sigaar hier liggen, nog geen idee wat ik er mee gaan doen. Misschien dat ik hem in Jinateca een keer oprook.

Dinsdag om acht uur begon de volgende les Spaans en gelukkig ging het nu al wat beter. Mede dankzij het oneindige geduld van Marcos die mij telkens opnieuw uitlegt hoe het zit. En hij blijft maar lachen en vriendelijk. Vind het echt super knap van hem, ik was allang een keer over de tafel gevlogen maar daarom ben ik ook geen pabo student.
Dit keer hadden we geen grammatica maar gingen we de markt op. Heb de moeder en zus van Marcos ontmoet, die hebben een kraampje waar ze rijst en nog wat van die dingen verkopen. En mocht mezelf even in het Spaans voorstellen… ging niet zo goed. Heb ze vertelt dat Gerwin mijn hobby is en dat ik Nederland heet… ze vonden het vrij komische allemaal.
Rianne was vandaag jarig en dat wisten onze leraren ook dus om kwart voor twaalf allemaal in een kring en toen kwamen ze aan met een taart. Eerste zingen in het Spaans, daarna het Nederlands en toen ezeltje prikje gedaan. De jarige moest als eerst dus blinddoek om paar keer in de rondte, een staart in de vingers en daar ging ze. Ons plezier was echter van korte duur toen we er achter kwamen dat we het allemaal moesten doen.
‘S middags gingen we naar Laguna de Apoyo, dit is een groot krater meer in een vulkaan, het water is er heerlijk warm en je kunt er supergoed zwemmen.
De weg er naartoe was een avontuur op zich, zoveel te zien, van grote villa’s tot hutjes van golfplaten. Heb heerlijk in de bus gezeten uit het raam gekeken en het land voorbij zien glijden alsof ik een programma op National Geograpic zat te kijken.

Mijn eerste dagen in Nicaragua bevallen me prima!

Grg